MEMLEKET İÇİN UZLAŞABİLMEK DE FEDAİLİĞİN (KOLCULUĞUN) GEREĞİDİR
Cumhuriyeti kuranlar Türk devrimini yarım bırakarak öbür dünyaya göçmüşlerdir. 35 yaşında, 39 yaşında, 42 yaşında ve de 57 yaşında… Bir devrimi yaratmak için bunlar erken ölümlerdir. Onlardan sonra gelenler devrimci gelenekten geldikleri halde devrimci olamamış 1938 den sonra gelen siyasetçiler hep “demokratik açılımcı” olmuşlardır… Kısaca Türk siyaseti 1950 den bu yana kandırmak, uyuşturmak, halk dalkavukçuluğu ve kendini beğenmişlik üzerine yürütülmüştür. Askerler ise iki ihtilâl ve iki müdahalede de beceriksizliklerini sergilemişlerdir… Ulusal eğitim, ulusal güvenlik ve ulusal bağımsızlık palavraya ve kendini beğenmişliğe gelmez. Bu yaşamsal konuların üstesinden gelebilmek için önce inanmak sonra da bilimin aydınlığında yaratmak gerekir. Mustafa kemal paşa ve onun Mustafa Necati Bey gibi arkadaşları devrime inanan ve devrim için yolları yaratan devlet adamlarıydılar… Devrim: toplumsal yaşamda insan iradesiyle hızlandırılarak yapılan anî, köklü ve yararlı değişikliklere denir.