CUMHUR UTKU

Memleketin birinde camileri ahır yapanların torunları yaşarmış, bir de iki ayyaşın eski askerleri... O iki ayyaştan biri de asker kaçağıymış ama eskimiş askerlerin bundan haberi bile yokmuş... İşte o torunların yaşadığı bu memlekettin en büyük kenti olan İstanbul'un, en görkemli yeri olan Çamlıca tepesine memleketin Hünkarı milyon dolarlık öyle bir cami kondurmuş ki, altı minaresi de kentin her yerinden görünüyormuş.  Kimsenin sesi çıkmamış. Bazıları alkışlamış.  Bakmışlar ki alkışlayanlar var, Hünkarım demişler şu Taksim meydanı öksüz kalmasın, oraya da bir cami yakışır. Hünkar zaten Fatih Sultan Mehmet'in yaptırdığı Rumeli Hisarı içine cami yaptıran Hünkar. Elbette demiş, Taksim meydanına öyle bir cami yapıla ki, yanındaki tarihi kilisenin kıskançlıktan cam vitrayları dökülsün.  Cami bitmek üzereymiş, bizim yerli ve milli Hünkarımız var deyyu alkışlayanlar da çoğalmış. Gene Saraydakiler bir gün demişler ki, Hünkarımız Bodrum hepten gavur oldu ne yapalım? Oranın limanda bir ca

Harp Okulu, yalnızca okulun nizamiyesinde yazılan adıydı ama öğretmenlerimizin, komutanlarımızın ve öğrencilerin kalbinde hep HARBİYE vardı. Komutanlarımız bize "Harbiyeli" diye hitap ederdi. Yemin ettik. Yeminde arkadaşlık vardı, komutanlık vardı, emirlere itaat vardı. Vatan ve millet uğruna ölmek vardı. Yeminin belli bir tarihi ve belirlenmiş süreci yoktu. Ordu, yalınkılıç top, tüfek, tank, F16, S400 falan değildir. Ulusal bir ordunun asıl gücü, ulusal değerlerinden kaynaklanan MORALidir. Yetkili ve sorumlu olan birileri ona TÜRK ORDUSU yerine TSK (Türk Silahlı Kuvvetleri) diyorsa, istediğimiz kadar uğraşalım onu ne tarihteki yerine ne de günümüz çağdaş ordularının önüne koyamayız. Bazıları SİLAH ARKADAŞLARI yerine "personel" diyorsa, onun moralini ve motivasyonunu üniformalarda, rütbe ve işaretlerde değişiklikler yaparak sağlayamazlar. Bizler, TSK'da mesleği asker olan memurlar değil, hayat tarzı TÜRK ORDUSU' nda şekil almış ve ona sadakat yemini etmiş as