CUMHUR UTKU

Kendine Kemalist diyebilen tek gazete Cumhuriyet bile 12 Eylül’ün kırkıncı yılında “Eylül Darbesi” ni şöyle değerlendiriyor: “1977 yılı sonunda, kendisine dayatılan 24 Ocak kararlarını uygulamakta ayak direyen Ecevit hükümeti, Sovyetleri gözetlemek için casus uçakların Türkiye’de uçuşuna izin verilmesi talebini reddetti.  Milli Maden Yasasının çıkarılmasının ardından ATAŞ Rafinerisi kamulaştırıldı. Darbe için gerekli koşullar hazırlanırken ara seçimde ağır bir yenilgi alan CHP, bunu güvensizlik sayarak iktidardan ayrılınca, darbenin hedefi olmaktan kurtuldu.” Görüyor musunuz ne kadar geniş ve kapsamlı bir öngörü? Darbe daha yıllar önceden planlamış bile. Planlayan Washington, planı uygulayanlar da Amerika Birleşik Devletleri’nin o gün bizim çocuklar dedikleri olsa gerek. Lahavle! Hepsi bir hayalden ibaret ve hiçbirinin Harekât planıyla ilgisi yok. Olayların saptırılması dilsiz tarih için çok kolaydır. Kenan Evren bunları hissettiği ve ölülerin konuşamayacağını bildiği için “Amerika” s

  “Sonra... / Sonra, 9 Eylül’de İzmir’e girdik / ve Kayserili bir nefer / yanan şehrin kızıltısı içinden gelip / öfkeden, sevinçten, ümitten ağlıya ağlıya / Güneyden kuzeye / Doğudan batıya / Türk halkıyla beraber / seyretti İzmir rıhtımından Akdeniz’i…” (Sayfa 120, Kuvayı Milliye Destanı / Nazım Hikmet)   Kadifekale’de bir bayrak indirildi, bir bayrak çekildi. Komutanlar, tam istedikleri gibi savaşı 9 Eylül’de İzmir’de bitirdiler. Ne İngilizler ne de Yunanlılar, Büyük Taarruz’un hazırlıklarını öğrenemedikleri gibi bu büyük harekâtın niteliğini de bilemiyorlardı. İngilizler, Yunanlıların 4 Eylül’de önerdiği ateşkese karşıydılar. Mustafa Kemal Paşa’nın kısa zamanda sonuç alması ve zaferin çabuk gelmesi onlarda hem şaşkınlık hem de kızgınlık yaratmıştı. Türk kuvvetleri için “İlk hedef” Akdeniz’di. Ya sonrası?   Askeri üstünlük çok akıllıca kullanıldı. Bursa, Çanakkale, İstanbul ve Trakya düşman tarafından boşaltılmadan iş bitmiş sayılmazdı. Mütareke imzalanacaktı. Düşman unsur